بررسی اثر عصاره آبی الکلی گیاه اسطوخودوس بر تشنج های ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری نر در مدل کیندلینگ شیمیایی

مقدمه و هدف: با توجه به شیوع صرع و عدم پاسخ­دهی برخی از بیماران به داروهای ضد­صرع رایج، تولید داروهای مناسب و با عوارض جانبی کمتر لازم به­نظر­می­رسد. استفاده ازعصاره گیاهان در درمان بیماری به­عنوان یک روش درمانی پیشنهاد­شده­است. در طب سنتی ایران، اسطوخودوس برای بعضی بیماری های عصبی از جمله صرع استفاده­می­شده­است، هدف این تحقیق، یافتن بنای علمی استفاده سنتی اسطوخودوس در درمان صرع است.    مواد و روش­ها: 60 سر موش سوری نژاد nmri با محدوده وزنی 30-25 گرم انتخاب و به شش گروه ده­تایی شامل گروه1- ptz؛ 2- گروه کنترل مثبت (ptz و والپروات mg/kg 150 به­عنوان یک داروی ضد­صرع)، 3-5 گروه های اسطوخودوس با دوزهای 200، 400 و  mg/kg 800 و 6- گروه ترکیبی اسطوخودوس mg/kg 200و والپروات mg/kg 100 تقسیم شدند. کیندلینگ با تزریق mg/kg 35 پنتیلن تتراوزل، یک روز در میان تا یازده مرتبه انجام­شد. در تزریق دوازدهم  mg/kg75 پنتیلن تترازول تزریق شد. مدت 30 دقیقه بعد از دریافت پنتیلن تترازول فازهای تشنج (6-0)، آستانه و طول مدت فازهای دوم و پنجم مطالعه­شد.    نتایج: اسطوخودوس توانست شدت و مدت حملات را کاهش­دهد p<0.05. همچنین اسطوخودوس فاز پنجم تشنج­ها را به­طور کامل حذف­کرد؛ آثار ترکیبی این عصاره با والپروات از اثر اسطوخودوس به­تنهایی بهتر نبود.    نتیجه­گیری: آثار ضد­صرعی تجویز طولانی­مدت اسطوخودوس مشخص شد و در این مورد  mg/kg 200 بهتر از 400 و mg/kg 800 بود. اسطوخودوس، بهتر از والپروات  فازهای تشنجی را کاهش­داد.